کد مطلب:259292 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:240
دعا برای بیمار در حرم امام حسین
امام هادی علیه السلام در سامرا بیمار شدند، به ابوهاشم جعفری فرمود: كسی را به كربلا بفرست تا در حرم مقدس امام حسین علیه السلام برای سلامتی من دعا كند.
علی بن هلال چون این سخن را شنید، گفت: از حائر و حرم حسینی چه می خواهند در حالی كه خودشان امام هستند؟
ابوهاشم كه نتوانسته بود پاسخ وی را دهد، مطلب و گفته ی وی را برای امام هادی علیه السلام نقل كرد.
حضرتش فرمود: آیا به او نگفتی كه پیامبر خدا صلی الله علیه و اله خانه ی خدا را طواف می كرد و حجرالاسود را می بوسید، در حالی كه حرمت پیامبر و مؤمن از حرمت خانه ی خدا بیشتر است. و خداوند پیامبر صلی الله علیه و اله را امر فرموده: در عرفات وقوف نماید، زیرا خداوند متعال دوست دارد در مكان ها و مواضع مخصوصی وی را یاد كنند و من علاقمندم در جایی كه خداوند دوست دارد در آنجا دعا شود، مرا دعا كنند.
شاید منظور این است كه در موضوعات تكوینی و امور عادی كارها باید بر اساس عادی و اسباب و عوامل طبیعی آنها جریان یابد و هیچ كس را چاره ای جز این نیست و ائمه ی هدی علیهم السلام نیز اگر چه آن گونه كه خداوند به آنان قدرت داده است،
[ صفحه 51]
می توانستند به طور دلخواه در امور تصرف نمایند، ولی آنان كه همیشه پیشوای امت در امور دینی و دنیا هستند، به همین صورت رفتار می كردند و مردم نیز به آنان تأسی و بر اساس برنامه های آنان حركت می كردند و با راهنمایی های آنها پندارهای باطل آنان زدوده می شد.
امیرمؤمنان علی علیه السلام هم نیز در انتخاب حضرت ام البنین علیهاالسلام همین گونه عمل كردند. البته از فرمایش ایشان به حضرت عقیل معلوم می شود كه با وی مشورت نكرد، بلكه از او خواست تا با توجه به آشنایی او به انساب و آگاهی وی نسبت به خاندان های محترم عرب، بانویی شایسته از شجاع زادگان را برایشان خواستگاری كنند.
علی بن هلال چون این سخن را شنید، گفت: از حائر و حرم حسینی چه می خواهند در حالی كه خودشان امام هستند؟
ابوهاشم كه نتوانسته بود پاسخ وی را دهد، مطلب و گفته ی وی را برای امام هادی علیه السلام نقل كرد.
حضرتش فرمود: آیا به او نگفتی كه پیامبر خدا صلی الله علیه و اله خانه ی خدا را طواف می كرد و حجرالاسود را می بوسید، در حالی كه حرمت پیامبر و مؤمن از حرمت خانه ی خدا بیشتر است. و خداوند پیامبر صلی الله علیه و اله را امر فرموده: در عرفات وقوف نماید، زیرا خداوند متعال دوست دارد در مكان ها و مواضع مخصوصی وی را یاد كنند و من علاقمندم در جایی كه خداوند دوست دارد در آنجا دعا شود، مرا دعا كنند.
شاید منظور این است كه در موضوعات تكوینی و امور عادی كارها باید بر اساس عادی و اسباب و عوامل طبیعی آنها جریان یابد و هیچ كس را چاره ای جز این نیست و ائمه ی هدی علیهم السلام نیز اگر چه آن گونه كه خداوند به آنان قدرت داده است،
[ صفحه 51]
می توانستند به طور دلخواه در امور تصرف نمایند، ولی آنان كه همیشه پیشوای امت در امور دینی و دنیا هستند، به همین صورت رفتار می كردند و مردم نیز به آنان تأسی و بر اساس برنامه های آنان حركت می كردند و با راهنمایی های آنها پندارهای باطل آنان زدوده می شد.
امیرمؤمنان علی علیه السلام هم نیز در انتخاب حضرت ام البنین علیهاالسلام همین گونه عمل كردند. البته از فرمایش ایشان به حضرت عقیل معلوم می شود كه با وی مشورت نكرد، بلكه از او خواست تا با توجه به آشنایی او به انساب و آگاهی وی نسبت به خاندان های محترم عرب، بانویی شایسته از شجاع زادگان را برایشان خواستگاری كنند.